Netgedichten

netgedicht (nr. 79.225):

wat ik doe in mijn flu

even wrijf ik over
mijn gulzige toetsen
wijl het slijm zich opdrijft naar boven
wachtend op de aandrang tot kotsen
mijn ruimte telt hoge zomerse graden
waarin ik aangedreven word om ook
in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden
in zekere zin kom ik tot niets
al wat langer bekend bij mijn batterij
ik bedoel hier die van de geruisloze fiets
die heeft weet van het feit dat ik
veel over de tijd uit kan spreiden
nu is het me echter gegund
daar de ballonnen met vocht zijn bedeeld
en mijn adamsappel met roest lijkt bedekt;
het had erger gekund,
zegt vaak een ongevoelig mens, zurig opgewekt
maar nu schuif ik over mijn letters hene
op weg naar het eind, verbeeld in een "punt"