Netgedichten

netgedicht (nr. 80.201):

voor de dood geen vrees

woord na woord, een zin
afgetekend door komma’s
en aanhalingstekens en
om de twee alinea’s kijk
ik even naar haar

zij, een vriendin die
door de gezegende
Boeddha op mijn pad gekomen is
verdwijnt langzaam in de
urgentie van haar ziekte

ik lees voor hoe het sterven
het leven inhaalt, uit een
boek geschreven door Tai, ( Tich Nath Hanh )
een boek door leken niet te
vatten, doch wij delen deze passie

dit schrijven is “ gedichtloos”,
gedichtloos in de orde van respect
mededogen en liefde…

haar rest nog iets tijd, wellicht
een tijdelijkheid, want de manifestatie
van het sterven is nog niet voltallig
doordat de toegeschreven voorwaarden
haar nog even het licht gunnen
van dit leven

haar overgang naar een volgend leven
oefenen we samen, niet met verdriet, maar
met humor en stilte terwijl
het gesproken woord zich hult
in een deken van eenvoud

het is de leegte die als
een zonnebloem in Plum Village
tot bloei komt terwijl deze bloem
het hele jaar aanwezig is

ze weet : er is geen komen
en er is geen gaan