Netgedichten

netgedicht (nr. 80.361):

Als het morgenlicht gloort

Vroege morgenlucht
een wolk drijft weg in de wind
blozende zon schijnt

Hoe zon begint te ontwaken van
waaruit pracht en zacht worden onthuld tegelijk
luister ik naar een kloppend hart badend in zee vol tederheid
Zowaar geprikkeld door dit moois ben ik erg benieuwd voor wat zal komen.

Met raam open hoor ik niet alleen
het ruisen van de verschillende bomen maar ook
uit volle borst vrolijk zingende vogels met plaatselijk wat geroep
Verder ben ik getuige van een bijzonder kleurrijk schouwspel in de open lucht.

Waar net als vlinders fladderen en
zich nestelen in ‘t lichaam waar ze wonderbaarlijke
sprongen maken in de buik zodat verliefdheid wordt aangestoken
Dit is geen tijdelijkheid meer daar allerlei verlangens klimmen naar kruishoogte.

Hoe dan ook is het een nieuwe dag
waarin ik me laat meedrijven op haar onverwachte
en plotse golven waarbij momenten veilig en wel worden bewaard
in het breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten; mijn dankbaarheid nabij.