Een inktzwarte hemel

Een inktzwarte hemel,
vormt mijn perspectief.
Ik kijk naar de einder
en zie de troosteloosheid
van ons bestaan.

Als ik met mijn ogen de duisternis doorklief,
is er bijna niets wat ik zie.
Zware wolken drijven voorbij,
zie ze gaan ‘under a dark black sky’.
Leven in een waan.

Op een kruispunt in mijn duister sta jij,
een lichtpunt, helder stralend.
Als enige troost in een lege vallei.
Spontaan maar nooit voldaan.
Ach, bleef je maar hier bij mij.
Maar zoals zo vaak,
moest ook jij weer gaan.

De gedachte aan je lach, je geluid, je gezicht,
doet me bijna stikken.
Ik wou dat je hier was.
Ik stel me voor dat je naast me ligt.
Ik zie je voor me maar je bent er niet.
Wat een vreugdeloze toestand,
onbeschrijfbaar is het verdriet.

In mijn dromen zie ik je slapen,
in alle rust.
Mijn liefde voor jou is als scharlaken,
diep, rood en intensief.
Ik zou niets liever willen,
dan naast je ontwaken,
Dat je me wakker kust.
Bedankt dat je er was, mijn lief.

Biografie van deze schrijver

Inktzwart

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 51