In memoriam matris (9)

De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.

Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.

Of soms verwacht ik in de zon,
't vertrouwde beeld
van moeder op bezoek
en hoor ik de kinderen
haar blij begroeten.

Helaas, mijn lieve moeder komt niet meer.
Slechts weemoed is daarna mijn deel.
En in de stille avonden,
de herinnering aan lang vervlogen dagen.

moeder ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 95