Netgedichten

netgedicht (nr. 80.925):

avondpad

in de avond fietsen hand in hand
onder het zacht zoemen van
de dynamo tegen de band.
de vrede van het land en de
donkere grond liggen om ons.
we zijn over paden gekomen
die in elkaar overgaan als een
net van ongebroken dromen.

de avond is ruim en zwoel,
je hand knijpt even in de mijne.
onze pedalen gaan licht rond.
we drijven in een zachte kom.
niets zal ons meer opschrikken.
we dwalen door het duister
achter de koplichten als twee
gelijk opgaande lichte prikken.