Netgedichten

netgedicht (nr. 81.032):

HET WIL

Het weigert u haar verder te beschrijven.
Het wil haar niet in letters zien vergaan,
Het wil niet horen meer maar voelen
hoe het licht haar op zijn tong vertaald

tot woeker, brandmerk van bestaan.
Het keert de woorden, egt het veld,
en zeist de metaforen van het land:
in het strelen zal haar omvang stralen.

Het weigert u haar verder te beschrijven.
Van witte stilte is haar echt gelaat,
gouden luister is haar uitgesproken staat.

Het wil haar met geen woorden nog bevuilen.
Het wil in plooien huid geloof ontvouwen:
stil verzwijgen dat het van haar houdt.