Bomen
Bij nacht wanneer er niemand getuige is
op het onvolprezen groene kerkhof
van de eigentijdse melancholische narcist
waar bomen simpel bomen zijn
is de echo in haar oren te horen
nymfomane van het woordgebied
met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken de bomen, de kwetsbare scheuten
breken ze de wind, vangen ze regen
waar stille eenzaamheid begint
bedrinken ze begeerlijke dromen
uit voorraad van vervreemde bomen
op het uitgetekende bomenlandschap
bloeien dromen in de wilde natuur
de meeste mensen voelen het
verbeelding groeit duchtig in de wildernis
van de woeste onmenselijke natuur
waar bomen simpel bomen zijn.
30 september 2023
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid