Netgedichten

netgedicht (nr. 81.265):

Maanbeleving

Kijken naar de maan
haar wakend licht spreekt me aan
verstilde schoonheid

Wanneer ik in de vroege ochtend uit
het raam kijk, zie ik bijna zwarte hemel met een
schittering die de aandacht heeft gevraagd; een genietmoment
waar ik spontaan zen van word tegelijk een kans die ik niet zomaar laat liggen.

Dat verschillende lagen helder en kleur
een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op mij, kan
ik niet onder stoelen of banken steken waarbij ook haar uitzonderlijk
licht en warmte worden opgeslagen in het hart van waaruit verlangens voortvloeien.

Het zijn niet alleen de gevarieerde tinten
en tonen die me in beroering en vervoering brengen maar
ook het volle lichaam heeft me even doen stilstaan over wat is geweest
tegelijk nadenken om zo tot nieuwe inzichten te komen en nieuwe keuzes te maken.

Hoe dan ook door haar aanwezigheid kan ik
grenzen verleggen tot reizen in uitdagingen en vooruitzichten
van waar einde nog niet is geschreven of gesproken terwijl droom en wens
uitkomen in een werkelijkheid waarin ik geniet van onverwacht en plots; een intens nabij.