O nacht

Hoe heimelijk mijn geweten zich
ook keert tegen het nachtelijk
heenkomen van mijn gaan, schuifel
ik in het bedreven zijn als een
ontzielde Samaan ( 1 ) doch met het weten
van een berooide Brahmaan ( 3 ) die dan
tóch edel van geest tot de hoogste kaste behoort.

Zowaar ik nu langs de zerken ga en mijn
oor terwille ben om in de duisternis het
instorten van borstkassen en lendenen
van de eeuwen oude ter aarde bestelde
lieden duidelijk te horen en waarvan ik weet
dat hun doodskleed reeds met de knoken
zijn samengesmolten,

zie ik in gedachten
het beeld van een kaal skelet met hier en
daar een stuk katoen en aan de schedel
hangt losjes het haar en zelfs een vlecht
waar maden wormen en ander ondergronds
leven zich hebben gehuisvest zoals
wij de mensch het bovengronds doen.

Als een asceet pijnig ik mijn vermogen
om als levend orgaan deugdzaam
mijn woorden te beperken om zwijgend
de vele poëticale opsommingen der vele
tijdperken dat hier op het kerkhof in
het volle licht der maan zijn samengekomen

om te vereenvoudigen tot er “ niets “ van “ iets “
valt te waarnemen en bediscussieer ik mezelf
met lof uitingen tegen de bekritiseerde waarden
die ik mezelf heb toegeëigend.

Niets is me vreemder dan het Zelf, het Zelf
dat nimmer door de poort van verrukking
zal gaan omdat ik ongewild “ dukkha “ ( 2 ) eens
in mijn tijdelijk hart heb gesloten.

1 asceet
2 lijden
3 brahmaan)is een brahmaanse priester en de hoogste van de vier varna's van het Indische kastenstelsel.

... op mijn nachtelijke zoektochten op kerkhoven naar mijn ware Zelf, komen er “ gedichtsvormen “ op in mijn brein, dewelke ik in meditatiehouding vereeuwig op een stuk papier met wat schrale licht van een mijnwerkerslampje op het hoofd ...

Schrijver: elze, 5 oktober 2023