Naar concert 2
Dit keer ging het anders:
In ons ruim concertgebouw
zou Daphne en Apollo opgevoerd
Grijs was de grootste groep
Enkelen met stokken of rollator
De lift vol, dus weg,
wij wachtten, hij kwam opnieuw
zich vullend met
rollators en ons achten
als begeleider mij er maar net bij
In de zaal drie rollators
en een rolstoel in een hoek
De strijkers en solisten
namen onze aandacht
In de pauze bleef lift bezet
De twee anderen naar benee
bestelden voor ons al thee
Vriendin van 90, geen zin
lang te wachten
ging trap al af
tree voor tree met rollator
En ik, warm, ontzet,
nam haar arm, sprak toe
gevaarlijk wat ze dee!
Verontwaardigd dronk ze benee
haar thee
Dan naar boven weer de lange,
wijde trap,
de rollator in mijn hand
want lift net weg
Na afloop vol van Daphne en Apollo konden we de lift weer in
En zij die later zei: bijna nog belde 'k één één twee
Geplaatst in de categorie: emoties