Wandeling
ik ben voor eeuwig
denk je zo nu en dan
misschien
ik zie de knoestige
omhelzingen van je
imponerende armen
hef het hoofd naar
het alom van jouw kroon
je vertakkende voeten
verankerd in zwarte
genereuze aarde
ik adem ohhhhh
zucht eens diep
Geplaatst in de categorie: natuur
Bewondering 3.0 met 4 stemmen 
110
110
Geef je reactie op deze inzending:
We kunnen ervoor buigen. Mooi respectvol voor-de-boom gedicht