We doen er zelf aan mee/Doen we er zelf aan mee?

‘k Kocht rozen voor dochter
in een stal aan de weg
‘t moesten de mooiste zijn,
want zij de liefste
‘Komen ze uit Africa?’ vroeg’k
‘Ja, u kunt ook die andere,
uit Nederland’, wees hij
Maar nee, deze koos ik al.
‘Gek hè?’, zei ik
‘Ja, maar we doen
er zelf aan mee’ zei hij

‘k Ging met een grote groep
naar India om te mediteren
voor vrede
Er waren tenten
voor de massa mensen
elke avond stonden daar
plastic flessen water voor ons klaar
In de morgen vruchtensap
uit plastic bekers
idem dito de milkshakes

Daarna gingen we
naar een ashram,
Verband werd hier het plastic
zuiver eten geboden
en behandelingen,
kinderen leerden reciteren,
vrijwilligers mediteren
We praatten met de Zwitser
die ‘t had opgezet,
over Davos,
wat daar bekokstoofd werd
‘k vroeg hoe
hij dacht over zijn geboorteland,
hij zei: ‘dat is ‘t crimineelste
land van al’

Dan, om terug, naar Nederland,
vroeg op, zonder ontbijt in taxi
reden we zes uur
haarspeldbochten
en omdat te vroeg bij trein
aten we bij ‘t stations terrein

In de trein waar w’ eerste klas
kregen we plastic flesjes water,
trays met snacks en noten
zo dicht geseald dat ze nauwelijks open
Tussen de whats apjes
keek ik uit het raam
langs de hele rails vuilnishopen, sloppen
tussen ‘t plastic, kind’ren zoekend
gieren vliegend
Na een paar een uur kregen we opnieuw eten dat verpakt
en in ‘t vliegtuig weer opnieuw

Nog steeds denk ik
aan de man van de bloemenstal:
we doen er zelf aan mee

Maar nee, ik wil het niet
en blijf het voor me zien
uit ‘ t raam
toen ‘k met die trein meeree
de meeste mensen d’ ogen
op ‘t mobiel gericht,
geloken,
naar benee.