Moedervrouw
Mijn stille gedachten worden weidser
alsof het landschap van haar sterven
zich uitstrekt tot aan de blauwe rivier
even hoor ik weer haar oude stem
droom lustig in schetsen van verbazing
laat ik haar los om te dwalen in de bossen
waar haar kinderavonturen tot leven kwamen
daar ligt nu haar as begraven onder het mos
tussen groene varens, beschaduwd door eiken
soms hoor ik haar stem uit oude kelen
mensen die het moeilijk hebben
versleten in het lijf, niet in de geest
bezinning wordt steeds aangenamer
met huid en haar en hart en ziel
wolken komen uit de hoge bergen
midden in het verlaten landschap
waar wind waait achter schaduwen
dwaalt moeders geest nu in het bos.
14 maart 2024
Geplaatst in de categorie: bedankt