Bejaardenhuis
Eenzaam zit zij in haar kamertje
van het bejaardenhuis
Met een zakdoekje in haar hand
Ze verlangt naar haar eigen huis
Alsof ze hier gevangen zit
en wachtend op haar dood
haar allerlaatste stationnetje
ze mist haar echtgenoot
Ze voelt zich opgeborgen
Als een vogel in een kooi
Starend naar een familiefoto
wat was die tijd toch mooi
Ik breng haar medicijnen
en schuif aan haar tafel bij
Ze zit hier weg te kwijnen
En is echt niet zo blij
Er druppen tranen langs haar wang
Maar ze bemerkt het zelf niet
Ze zegt:"Ik zit hier onder dwang,
ik heb zoveel verdriet"
Ze frommelt aan haar zakdoekje
en staart weer voor zich uit
Op tafel ligt haar bijbelboekje
ze mompelt zacht:
Geef mij maar een injectiespuit...
Inzender: J.Hoogendam, 25 april 2003
Geplaatst in de categorie: individu
Bedankt voor je reactie.