Eén voor één
Steeds als de stilte
mij met woorden vult,
rijgen mijn handen de
tranen aaneen.
Zwarte kralen vallen
op de grond,
over mijn gezicht glijden
ze één voor één.
In de pijn verloren
raap ik de woorden terug op,
tussen tranen gevallen,
zijn ze verhard tot steen.
Met geschramde vingers
breekt het touw,
mijn koude hand legt
de stilte om de kralen heen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid