Dood
Dood
eng woord
nooit gehoord
in de stilte van de dood
Ik heb je lief
al lachen de vlinders m'n lente weg
Ik heb je lief
omwille van zijn en doen
Denken dat gedachten
pijn verlichten is misschien absurd
Toch doof ik je ogen niet
noch je gezicht
De rimpels en pijndrempels
maken je geest sterker
Ik geloof in jou
in je hart
Ik geloof dat je leven zal
in nooit ontziene tijd
ongekend
Nacht overwint je niet
- enkel lichamen-
sterkt jou en mij
Ik draag jou
op mijn pijn
mijn tocht
mijn liefde
En schenk je het woordje
Einde…
Inzender: Annemieke Compernol, 22 oktober 2004
Geplaatst in de categorie: afscheid