Verleden tijd
haar geschoeide voeten
breken het dode hout
een tweede maal
naar de verdoemenis
mijn laatste klacht vervloekt
de schaduw die behoedzaam
haar trage tred hardnekkig volgt
elke schim omlaag
geworpen door het maanlicht
jaagt de huiver
en het bloed omhoog
zo blijft zij in kringen toeven
waar het heden
steeds verleden tijd
omschrijft
Inzender: Victor van der Daelen, 27 oktober 2004
Geplaatst in de categorie: partner