Netgedichten

netgedicht (nr. 5.807):

Douchegordijn

Haren sluik nat van het rein en
damp omgeeft als sluierbruid
strijkt voorbij aan warme huid
nee velt aan haar vast te lijnen

Stof devoot om middel heen
dagen tot langdradig strelen
los gedragen voile te delen
zo doortastend mooi zij scheen

Tot haar heupen zich ontfermen rond
-als, warm als, lokkend omgeven als nee als-
de wanhoopsflop van het washandje, schilloos in

een hoek gesmeten, pas de kuisheid nader zin
schoon genoeg kreeg van zijn kozen vals
ze hoop in `t misten vond