Netgedichten

netgedicht (nr. 5.854):

Koele Hel

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt
Aan een haak in een slachthuis
Gevild ook want mijn huid brandt
Fantoompijn in de vierde graad

Ik durf niet kijken
Naar het rauwe vlees, de naakte pezen
Een hart dat door de ribben stulpt
Er wolkt een ijzeren stank op
De beul is me vergeten

Zo word ik verlokking voor de maden
Alhoewel
Ze bevriezen hier nog voor de reutel
Ze laten me
In een drek van dorst
In een meer van leed
Een speer van ijs doorboort mijn vezels
Mag ik mijn dermatoloog even?!
Het is een echo die aan de takken hapert

Mijn gespierde tong vindt zelfs geen lustige weduwe meer
In deze koele hel