Verenigd in een Niemandsland

Voorbij de grens van dit nergens
Een niemandsland waar zij wonen wil
In een verloren omhelzing, ergens
Waar ik mijn gevlei verspil
Aan haar slurpende ziel
Als een behaagzieke randdebiel

Vastgepind aan haar vel
Gevangen in een zeepbel
Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst
Ze bijt speels en spottend in de duim
In de badkuip, in het vlokkend schuim
Haar klaaglied verlost me van dorst

Druppel na druppel valt de waarheid me aan
Een traag helder gif
Kansloos geef ik me over aan de grillen van de maan
Tot ik een krater in jouw geheugen grif
Waar ik alle loze tranen in stort
Daar blijf ik hangen, aan een klif
De wangen blakend, droog als gort

Dan
Als in een boze droom
Lekt het bloed door mijn navel weg
Een onbekend syndroom
Of gewoon brute pech?

Samen zijn we nergens en nooit
Zo verweesd als in het huwelijksbed
Met een verwelkt boeket getooid

Schrijver: Wim Veen, 8 december 2004

wim.vandeleenetelenet.be

niemandsland

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.431