Netgedichten

netgedicht (nr. 6.151):

Sorry, Andries

Als god de vader het voor het zeggen had
zou hij opstaan van zijn troon. Hij zou zijn sigaar
wegleggen, hij zou met een gouden teennagel
bedachtzaam de krabpaal beroeren en hij zou
zeggen: we zitten vol

O hoe stil het dan wordt. De stemmen van de eeuwige
tenoren slaan dood in de hofvijver en het laudamus
alzheimert door het engelenkoor. Zelfs de profeet
de zelfbenoemde borstklopper zakken de woorden
terug in de keel

En Maria zal fluisteren: vader, maar Andries dan
die u geroepen hebt in een collegezaal
in Amsterdam? Niemand heeft zich blijmoediger
onderworpen aan uw kapselgebod: coupe
doleantie 1886

En de tenoren zullen zijn naam kreunen in alle
naamvallen

Andri-es Andri-ei Andri-em

Vol is vol