bloot en onbeholpen
van negen lijkt het je laatste
geschilde hoop in strengen naast
je vrucht; bloot en onbeholpen
speelt het al in open lucht
elke maand was heel je leven.
van kattig schommelend naar
poeslief. van op vredige dekens spinnen
naar grillige muisjes op lentesla
je telt meermaals van tien tot
één; de nul een nieuwe eeuwigheid
als nieuwjaar doet het verse verlangen
zingen in bange euforie, krijsend of
van warmte weg een mens
wat kouder wordt
oud op nieuw verklaart de wereld jou
vogelvrij. je voelt je ontembare tamme
krabjes stil ontploffen op zachte huid
bloot; niet langer ongeholpen
schreeuwt je nieuwe vrucht het uit
Geplaatst in de categorie: geboorte