De baas
Ik ben de baas van dit gedicht
Het is aan mij gehoorzaamheid verplicht
Zo wil ik dat het niet meer rijmt
En dat het raadsels in zich bergt
Van opkomst, bloei en ook verval
Ik ben de baas van dit gedicht
De weemoed in mijn ziel
Wil ik in de regels branden
Over wat eens was en niet meer is
en nooit meer komt
of
toch weer anders
Ik ben de baas van dit gedicht
Van dit geheel
van klanken
waarover dikke boeken zeggen
dat het woorden zijn
van een taal die in dit land gebezigd wordt
Ik ben de baas van dit gedicht
Dat steeds opnieuw wordt opgeschreven
Omdat alles altijd anders kan
Omdat volmaaktheid niet bestaat
Geplaatst in de categorie: taal