Het land van Maas en Waal
Herinner je:
net in het nekje van de weg
wat huizen verderop het
werken van het strak rode
gemaal gebouwd ten tijde
van ooit de depressie,
een uitzicht over magere
slootjes, griendgronden
en ander landelijk spul, te armelijk
voor een vrolijke vakantie.
Toch gingen wij steevast ieder
jaar: mijn vader telkens
meer gesloopt tot aan zijn dood.
Doorzie de treurnis achteraf.
Het waren waterdiepe jeugdjaren daar
aan de Maas en aan de Waal,
met het diepste geniep van uitkleden
op een klam strandje
en een eerste tasten soms.
Zo af en toe bel ik nog wel eens een neef
om het verdronken kind dat wij beiden werden
en in die armoedige gesprekken begrijpen
wij heel goed waarom op de hoorn
onze adem vocht neerslaat en wij
steeds vaker en steeds langer zwijgen
of herhalen.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 9 februari 2005
Geplaatst in de categorie: landschap