En toch....

Te dulden heb ik dezer dagen
méér dan ik moet.
De lente komt ook zonder mijn gewroet,
de boom zal kortelings weer vruchten dragen.

Ik maak mijn leven niet, de plannen
zijn maar papier.
Het water welt dichtbij en ver van hier,
het wil de bitterheid opnieuw verbannen.

De twijg vol botten rijkt omhoog,
zij geeft zich eindeloos gewonnen
al is het licht niet warm en droog

maar droevig klam, vers uit de bronnen.
Was dat een zwaluw die daar vloog?
Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...

vertrouwen moeite en zorgen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 675