Fossiel

In een knip
Een subtiele wenk
(De wenkbrauw die buigt
De frons die één tik lang dieper snijdt)
Vond ik de kracht
Om een scharlaken gloed te bewaren
Mijn kroost stoof de deur uit
Geloof ik en ik groef me in
Onder dons en haren en huid
Huiverend voor een bang begin
De haard gaf gensters af
De hond die aan mijn ijsklompen sliep
Sloeg kermend op de vlucht
Mijn bibberkoorts leek een teken
Een opwelling van sterven
Alsof een fossiel
Een reus van was
Een grijnzende smid
In mijn rug ging kerven
Met een rood zinderend mes
Het hoofd op het aambeeld

De belager stond naast mij
Met een vuist vol eelt
In zijn ooghoek glanst verte op.

Schrijver: Wim Veen, 12 april 2005

wim.vandeleenetelenet.be

fossiel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 446