Netgedichten

netgedicht (nr. 6.924):

Een baby is geboren

Een baby is geboren
alweer een creatuur heeft licht gezien,
z’n moeder heeft hem eind’lijk losgelaten
de navelstreng voorgoed verleden tijd.

Zal ik hem nog verbeteren
dit schepsel mooier maken dan het is,
een flappend oortje dichter bij het hoofdje,
het neusje toch maar rechtgezet?

Die malle kromme beentjes,
ik kan ze spalken zo je wilt.
Het iets te bolle buikje
wat vlakker maken is geen werk.

Maar bij al dit ijv’rig polijsten,
verfraaien van wat natuur ons bood
voel ik de moeder hijgend in mijn nek;
haar liefde geldt haar kind zoals het is
ze sommeert hem weg te wezen, die gek!

------------------------------------------------
Met dank aan Herman de Coninck:

Zie hoe mijn meest zachte
gedachte
als een pasgeboren wicht
te ademen ligt
in de glazen broeikas
van een gedicht.

En ik moet buiten blijven staan
en kijken door de ruiten
want ik kan er niet meer aan