Vleugelgegons
Even verder rijst voor mij de witte poort
van een oord vol vleugelgegons, vermengd
met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord
onweegbaar met licht en liefde aanlengt
Een lenig land voor dichter en troubadour
waarin alles schijnt te buigen voor klanken
en de kleuren van wapperend pompadoer
voor de geur van wijnlekkende ranken
Ik wil mij vlijen naast de gedichtenbron
in het lome veld achter de gedachtenmuur
tussen het sterrenlicht en late zon
Terwijl ik hoopvol naar de sloten tuur
dan terug in de eindeloze verte staar
verwacht ik de sleutel en de tovenaar.
Geplaatst in de categorie: taal