Tijd over

Tussen startschot en eindmeet ligt wat ademruimte
Kilometers die voorbijgaan onder zwarte sneeuw

Zoveel was zeker
Maar hij haalt het

Uitgeput viel hij in een waterbed.
De armen gestrekt, een kruis
Het gevangen geklots weekt de lach los
De maagzweer kriebelt

Hij deint zomaar zonder zin
Onder een plafondspiegel
In een hotel met meer sterren dan stijl

Soms vielen gaten in de ruis van buiten
Zoals het lied van de krekels na een trilling
Dan dreef hij als een bark uit het raam

Na de trage knipoog van de avondzon
Gleed de nacht, een wurgslang binnen

Hij had tijd over om alles over te denken
Een eeuw die zwol in de breedte

Schrijver: Wim Veen, 10 mei 2005

wim.vandeleenetelenet.be

tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 675