Netgedichten

netgedicht (nr. 7.719):

Worsthans

op de schedelberg kruis mij
de wonden aan zeven
pijnkorsten kleven
een lans in zijn zij

twee voeten twee handen
verdriet doornt zijn hoofd
'mijn schaamdoek geroofd' zegt hij
op zijn rug striemen branden

kruis mij kruis mij
de redenen aan scherven
spreken van lijden en sterven
de hemel voorbij

donder bliksemt nacht bij dag
geven graven doden prijs
de schepping beeft, is van de wijs
een romeins soldaat gaat overstag

'dood overwint' denkt worsthans
likt de smoel van zijn grijns
maar stikt in zijn overwinningsgepeins
als leven oprijst tot een vreugdedans.