Netgedichten

netgedicht (nr. 7.819):

Rode Rozen zonder hem

regen valt staccato
in grijze klodders
langs loodlijnen
naar beneê in grote plassen

z’n droomvrouw ze zal
onder de grote paraplu
meezuchten meekruinen
met de bomen van het woud

ze zal stilstaan tot de klodders
verdruppelen vermiezeren
het grote concert weer aanvangt
het libretto van het gevogelte
de lucht weer vult

tot het woud weer dicht is
zij zich nog meer thuis voelt
in de stilte
van het onbenoemb’re

de jurk met rode rozen
staat koud
ze warmt mee
zonder hem