Netgedichten

netgedicht (nr. 7.901):

Schaduw van onvindbaar (sonnet)

De schaduw van onzichtbaar zweeft zijn vlucht
omheen gedachtentorens in mijn hoofd
blijft hangen, nu mijn vlam is uitgedoofd,
met arendsvleugels wiegend in de lucht.

Hij dompelt mij in veiligheid en zucht
zijn adem in mijn oor, ik heb geloofd
en nooit wordt deze vrede mij ontroofd.
Al blijft zijn nest onvindbaar in 't gerucht

van werelden vervuld van haast en spoed
al wordt zijn vlerkslag tuitend overstemd
ik vind mijn schuilplaats bij zijn arendvoet.

In hem wordt duister denken afgeremd,
waait wiekend aan, een nieuw ideeëngoed.
Dus schaduw, blijf op mij heel vast beklemd.

Schrijver: Lieve Steenberghs, 4 augustus 2005

filosofke

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: religie

arend

schaduw

2.0 met 4 stemmen

401

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: hebus
Datum:: 4 augustus 2005
Email:: herman.buysgmail.com; Als dit geen sonnet is. Het is er een van de oude garde. Wat ook je ideeën waren, aan wat je dacht, het oogt in beeld en stijl naar eind 1800. maar van deze stijl houd ik zielsveel. De 80-ers waren m-8-igers.

Geef je reactie op deze inzending: