Netgedichten

netgedicht (nr. 7.938):

uitgestrooid boven zee

nimmer zag men geeuwen
ze tuurde plat op de rug gelegen
naar de meeuwen
dan opgestaan
in het arendsduin

de meeuwen in t zwerk
ze kenden haar
zij zwom daar
had altijd stille wenk
van flad'rende vleugels

straks in deeltjes uitgestrooid
wordt zij gevangen
door fladr'end gevleugelte
brengend haar naar hogere lagen
waar meeuwen met
deeltjes voor altijd zweven

krijgt u kippenvel
wacht een tel
er wordt voor u gedacht
u wordt verwacht
u maakt contact
met hogere lagen