Schets 364
Roerloos sta je daar
terwijl je leugens
schetst in liefde
ik kijk toe
als een breekbaar kind,
verwilderd en ver
van mezelf verwijderd
waar kunnen we nog
heen gaan,
morgen en later
mijn ziel ligt nog
bij die nooit vergeten dag,
de jouwe kijkt nooit
meer door mijn ogen
deze dag zal vergaan
en ergens tussen
gisteren en vandaag
heb ik jouw schetsen
gestapeld
begraven
in een gedicht
Geplaatst in de categorie: verdriet