de akker
Ik liep langs akkers van verlatenheid
Door dorre droogten vol met onbegrip
Gegroeid in jaren tijd
Ik zag geen kleur meer
Die mijn onrust kon verstoren
Slechts het grauw
Moest mij bekoren
En de strijd
De eigen innerlijke kracht
En soms façade
Waren broeders
Teer, hard en dan weer uiterst zacht
Die hielpen bij de ommekeer
Waar plotseling weer kleur kan zijn
Om leven te doen leven
En vrijheid je is gegeven
Voor al dat aangedane zeer
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid