Netgedichten

netgedicht (nr. 8.588):

voor altijd dichtbij

bedrieg ik mijn ogen als ik ze opsla
in verwarring, niet wetend wie dit is
verloren wie ik was, op weg naar
wie ik worden moet en daar ben jij

midden op de weg, kalm en rustig
onbevreesd voor de zekere gevolgen
weet je dat ik je tegenkomen moet
maar omhels me niet, het zal me deren

losmaken wat vast had moeten zijn
als je me draagt naar de horizon in
je armen die de mijne niet kunnen zijn
toe, verlaat me zoals je kwam en vergeet

vergeet dat ik er was en dat jij me vond
het is niet voorbestemd en we moeten
verder waar we bleven voor die tijd
in de wereld veraf, voor altijd dichtbij