Netgedichten

netgedicht (nr. 8.601):

hooglied

in mijn hooglied over liefde
spettert het er vanaf
trompetten schallen
stemmen brallen de klanken
schor gesteund door mijn
voce particolare

met puilende ogen de een
de anderen met staren
ondergaan wij de liefde
hosanna is ons deel
hoe kunnen we dat verklaren

de eeuwige zucht, de al durende
kramp in de maag
het voeden van de onzichtbare vlinders
en de voortgaande doorloop
is niet alleen vandaag

zo juichen we om dat teder gevoel
reizen de wereld rond
verzetten bergen en woestijnen
we laten de boel de boel

op de hoek van de straat zie ik haar
mijn hooglied, mijn zucht
kon ik haar maar bereiken
waarom blijf ik voor mijn grote liefde
slechts ontsnappende ballonnen lucht