Netgedichten

netgedicht (nr. 8.663):

Zwartkijkster

Ze voelde zich een gans miskende diva,
zodat ze zich aan pessimisme wijdde.
Ze droeg een lange jurk van schaduwzijde
en consumeerde vele depressiva.

De vrouw, gezeten in een bruin café,
bekende, dat ze in d'r doodsverlangen
d'r leefkuil door een moordkuil had vervangen.
Een schalkse vent deed eensklaps zijn entree.

Een riem wou hij d'r steken onder 't hart:
in één teug wist de snaak d'r glas te legen.
'Een geintje,' zei hij. 'Waarom kijk je zwart?'

Ze zei: 'Ik voel me al zo diep gezonken
en nu kom jij. Het zit me extra tegen.
Je hebt m'n glas vergif net leeggedronken.'