Nieuw de nacht
Trillend lekt de maan
zilte melk op je amberhuid
zacht je vingers, los je haar
wind waait lauwe druiven aan
Ik drink je lach, je oogopslag
jaag je tong op drift in mij
hoor de krekel, hoor hem niet
glijd en val in leegte diep
Voor even één, de eerste keer
voor even nergens, niemand meer
Zie ook: http//:www.sdevaan.punt.nl
Schrijver: Sander de Vaan, 23 november 2005
Geplaatst in de categorie: liefde