Netgedichten

netgedicht (nr. 8.936):

Onbewoond

Mijn gedachten gaan vrijuit
terug waar het begonnen is
een schilderij aan de muur
dat nooit is afgemaakt

Vier muren, een ziel en
twee ogen die niet langer zien
dat jij mij verlaten hebt om
elders door te gaan met leven

Een stad zonder stem
de wereld slaapt zijn roes uit
waar ik alleen wakker ben
met sigaretten en mijzelf

De wereld wel draait door
ook zonder mijn gedachten
in de spiegel een gezicht
dat geen antwoord geven kan

Mijn hart is onbewoond