Zonder Fee
en dan dit – zonder reden
lag ik daar in het koren
bloedend in het ochtendgloren
spontaan een tweespaltig verleden verliezend
ten doele een richting -een plotline- te vinden
uit alles wat vrouw was en ik ooit beminde
stond daar een reiger roerloos
in het bloedend verschiet
sneed het riet -dramatisch
een fluist’rende ode
zo zacht en gesluierd uit verzen verlaten
vervlogen vervulling die ik niet kon verklaren
hoe ik hier lag -en bovenal- wat mijn zoektocht verried
terwijl de reiger een eeuwigheid zonder beklag
minutieus, roerloos, gericht stond te staren
zijn visprooi doorspiesde en de chaos verliet
En al die tijd was er maar één geluid
de zucht van een onherbergzaam evenwicht
Geplaatst in de categorie: dieren