waanzin
hij was de slaaf van die zuigende kolk
spinsels die wervelen naar de bodem
voor elk idee vraagt hij een tolk
die ronkende waanzin omzet
in de letters van de lezer
een ander, kleiner alfabet
zijn geest lijkt verwrongen
tot de arts gluurt onder het schedeldak
waar de cel woekert tot gezwel
dat verklaart zijn gespleten onmacht
hoe hij gekneld zit in het vel
zo bloeit de rebel in de schaduw
zijn wil ontsteeg het grazend vee
de aap die laf lacht in zijn vuist
om de koude koorts te bezweren
nu is het ijzer van de wil verbogen
tot een kronkel van roest
op een bed van schilfers
de denker draagt een moker op zak
met een afgemeten slag
brak hij Gods woord
nauwkeurig op de derde tel
ontwend aan kruisteken en gebed
hij schuwt de bemoeizucht van de klerk
die knielt voor het altaar van de orde
als hij opduikt voor de spiegel met de barst
herkent hij een geknakte held
die vinnig en bewust van zijn ik
de wil schikt naar het lot
afgestemd op een hogere vloedgolf
die breekt als een vlot
in een storm van twijfels
Geplaatst in de categorie: welzijn