Vuur en bloed
de bloeddoorlopen maan strandt
voor de onbedwingbare brand
die Marianne ontsteekt in het zand
van het zwartomlijnde heideland.
zij eist lekkende tongen van vuur
en de louterende, bloedende rozen
die haar bemantelen tijdens haar kuur
en die zij dan plots driftig doet lozen.
dapper doorstaat zij zijn waarheid
lijdt zij in deez' nacht vol rozenbloed
o Bloeding in de vurige nachtgloed
terwijl zij even proeft zijn tederheid.
o jij jongen, - zwicht voor de roes
van jouw engel, die figuur in het kleed
van het landschap blijft ontkleed
zolang jouw hartstocht niet roest.
-------------------------------------------------------------------
*Het gedicht dat de na zijn dood verschenen gedichtenbundel 'Vuur en Bloed' van Jaap Pijper zijn naam gaf.
Inzender: Ruurd van der Weij, 13 januari 2006
Geplaatst in de categorie: liefde
Een wijs mens is heengegaan. Dank Ruud!