Netgedichten

netgedicht (nr. 9.494):

ik, ...

ik, de dromer die de toekomst omver fantaseerde
ver voorbij de grenzen van werkelijkheid vertoefde
in een niet bestaand heelal en daar de feesten vierde
van wat het zou zijn als mijn handen de wereld maakten
en dan tekende ik jou in de kleuren die je toekomen

ik, de denker die alles altijd aan stukken bedacht
met meer kracht dan de waarheid aankon die stierf
en mij in tranen achterliet waarna alles opnieuw begon
telkens weer die cirkel van het geluk, het weten, het breken
en dan bedacht ik jou en het stille samenzijn wat hoorde

ik, de schrijver die zo het voelen wilde verwoorden
met hart en ziel het leven deelde met velen die lazen
in de wereld waar liefde vergeten leek maar nooit was
want ze prikte in mijn vingertoppen op sluimerend papier
en dan schreef ik jou in het zachtste gedicht ooit gemaakt