Mijn lieveke open je deurke en lach
Mijn lieveke open je deurke en lach
en zend tot de zon je gebed,
en een vaas met een gele mimosatak
fijn-blij voor je vensterke zet.
Die zie ik van ver als ik zingende kom
al over de heide gegaan,
die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet,
nu een lente van liefde ving aan.
Zo wijd is de heide en de berken zo fijn,
ze blinken in 't goudene licht,
en licht is mijn hart in de licht-blije dag,
en licht is je lieve gezicht.
Johanneskind (1907)
Schrijver: Joannes ReddingiusInzender: adm, 5 juli 2005
Geplaatst in de categorie: liefde