Van een ziek kindje
Zij laten mij niet los die heldre oogen
Van 't stille kindje aan de dood gewijd,
Op moeders armen in onnozelheid
Gezeten en zo neerziend uit den hoge.
Heel d'avond door heeft er die blik gewogen,
Over mij henen als een majesteit
Van onverwonderde genadigheid,
Dichtbij en ver en altijd onbetogen .
En nog de loutring over mij blijft wachten,
En voel 'k als schaamt' de gloed gezonder blos ;
Herziend' de moeder die zo roerde en treurde
Om 't klagelijke vruchtje dat zij beurde
En dat zo zoet was en wel efkens lachte
En... o, wier ogen laten mij niet los .
Inzender: adm, 19 februari 2010
Geplaatst in de categorie: kinderen