Ik had u niet gevraagd...
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen...
Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.
O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd,
mijn argeloze liefde en heldre vreugd,
nauw door een waas van weemoed overtogen.
'k Voel niets meer dan die eeuwge wanhoopsdrang,
maar, door uw felste woede en haat bewogen,
zal ik u vloeken tot mijn laatste zang.
Inzender: JM, 27 januari 2005
Geplaatst in de categorie: spijt