Da´s sterk
snelsonnet
2.0 met 3 stemmen 107 Excuses Pieter. Ik moet daarvan leren
Dat van die dienstauto weet je nog wel
Ik was wat pissig en daardoor te snel
Om mijn gevoelens zo te ventileren
Is alles tussen ons weer pais en vree
Dan help ik Nederland uit de puree…
[ Op een koord loop je ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5 Op een koord loop je
makkelijk als je het ziet --
als lucht die jou draagt.…
Rust en stilte
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 15 juist als jij
mee zou
willen stromen
met de groene
lente zee
is alles leeg
de energie is
verbruikt om zelfs
ook maar rechtop
te blijven staan bij
alle uitdagingen
van het bestaan
je laat alles gaan
om eerst zelf eens
even bij de mensen
te komen en je
reserves in energie
aan te vullen
nog zou je zo
de wereld in willen
stappen…
TEGENGESTELDE EMOTIES
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 toen de held
haar eindelijk in
z’n armen nam en kuste
kon ze haar tranen niet
bedwingen en pinkte
menig traantje weg
net op dat moment
zag hij op z’n tablet
z’n club een beslissend
doelpunt maken
en juichte:
‘Wat een fraaie goal zeg.’
Ach soms vallen
tegengestelde emoties
heel ongelukkig samen ook al
zijn ze nog zo puur in aanleg…
Ga niet voorbij, maar blijf bij mij
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.523 Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel,
Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen
Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen
En alles òm u - zonder u - zoo koel,
Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel,
Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen,
Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen
Vergetend om de vrees…
Ga nu maar liggen liefste ...
netgedicht
4.0 met 59 stemmen 11.944 Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.…
verlies
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 het afscheid dat wij nooit namen
het zand dat door de straten stoof
je hart dat bevroor
de dood waar wij om huilden
het licht dat langs de huizen schoor
je stem die niet werd verstaan
de eenzaamheid die we droegen
alles ging in de wind verloren
jij die nooit meer sprak…
Ode aan de Heelsumse Beek
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 37 Parel der beken
kronkelt zich een weg door dal,
van spreng tot de Rijn.
Stromend langs stuwwal
met haar kraakhelder water,
vele eeuwen lang.
Bron van waterkracht
voor papierwatermolens,
tot die verdwenen.
Kokerjuffers die
nu tussen waterplanten
aan het zwieren zijn.
Grote grazers die
in dienst van natuurbehoud
de beek flankeren…
ekster
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 32 in de deemstering
vliegt een ekster m’n oude
lijsterbes binnen
tracht takjes af te breken
voor z’n eigen nest
dat bijgewerkt moet worden
bouwvakker ekster…
Polderluchtkastelen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 63 Wij denken dus wij zijn maar wie zijn wij
Vergaan wij niet in horen en in zien
Het land van Rembrandt was nog niet geboren
Descartes had makkelijk praten bovendien
De stilte sliep nog op haar rechterzij
Wij denken niet maar zien wel duizend dingen
De kolderbolder rolt van oor tot oor
Wij horen wel maar luisteren niet meer
Versterkt in schedel…
[ De gasten vluchten ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5 De gasten vluchten,
het personeel blijft zitten --
met de geruchten.…
GEBROKEN WINNEND
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 De stad verwoest
door zware kanonnen
en gevallen bommen
toont slechts jonge bouwvallen
steenbrokken en poedergruis
raden aan zich neer te leggen
bij deze ellende
daarbij wezenloos afwachten
ontheemde mensen
liggen verslagen neer
of lopen wanhopig
zoekend heen en terug
kijken tussen het puin
hopen op troostrijke vondst…
Voedertijd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 49 jonge vogeltjes
opengesperde bekjes
net een zangkoortje…
Laatste oordeels klaar
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 26 nog ben ik
niet uitgetreden
maar ontmoet
steeds vaker
stukjes verleden
die zich laten zien
pas nu kan ik
de puzzel lezen
die ik toen niet
kon maken omdat
ik de harmonie van
verbinding niet had
mijn heden is een
rokend spektakel
van korte lontjes
bosjes rafels die nog
aandacht eisen omdat
ze niet klaar zijn
en mij de tijd en…
Glyfosaat
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 112 Wie – met gezond verstand – naar Brussel gaat
Om daar wat krom is recht te zullen buigen,
Wat uiteraard luidkeels valt toe te juichen,
Stemt bij een stemming tegen glyfosaat.
Waar hij – als hij een hersenziekte heeft -
Zijn stem aldaar aan lobbyisten geeft.…
Francisca Porto
gedicht
2.0 met 68 stemmen 17.533 Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar.
We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder,
dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan
voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt
ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin
en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En
wanneer je je been over dat van mij legt is dat…
De taal der talen
poëzie
2.0 met 70 stemmen 6.217 Het meervoud van slot is sloten
Maar toch is het meervoud van pot, geen poten
Evenzo zegt men; een vat twee vaten
Maar zal men niet zeggen: een kat twee katen.
Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog.
Dus zeggen ze misschien ook van wiegen ik woog.
Neen mis! want ik woog is afkomstig van wegen.
Maar is nu ik "voog", een vervoeging…
Noase
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 33 In the middle of nowhere
kwam ik haar toch ergens tegen
de twaalf bronnen van nooit nergens
een noase genaamd Elim
Olim was er nowhere man
zittend in het nergensland
van zwols dijkgraafs no go plan
denkend aan wat nimmer kan
Een noase storm glas water
plasterk geen premierschap waardig
omg draait zich reeds om
in zijn graf onder de…
BESEF IS ONHANDIG
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 47 De regenton kan niet meer bergen.
Water komt neer in grote overvloed.
De hemel kent helaas geen kranen.
Niets dat het stromen stoppen doet.
Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken.
Veel en weinig, overdaad en tekort.
Besef is onhandig, niet economisch.
Hoop is techniek gericht, nog even.
Dat alles een einde kent, denkt men.
Wellicht is dit…
De Vloerzwemster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 40 Al kruipend opent ze een nieuwe speeltuin
Ze beweegt meer en meer op eigen kracht
Op weg in een veranderend biotoop
glijdt ze vrolijk over een groeiende vloer
Verrukt, ze weet nog niet dat het anders kan,
tijgert ze als een dartele mensenwelp
Ze verblijdt zichzelf en anderen door
kraaiend alleen de living te kruisen
Het naasten van haar…