3.658 resultaten.
Ik ben
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 41 Het lijkt wel zo, maar ik ben
nooit alleen gelukkig
altijd zijn er ook de tranen, het verdriet
nooit alleen maar sterk en rustig
altijd meer dan wat jij van me ziet
Het voelt soms zo, maar ik ben
nooit alleen verdrietig
altijd ben ik ook gezegend, en geliefd
nooit alleen onzeker of onrustig
altijd gedragen, ook als ik verlies
Altijd…
Sous les Ponts de Paris
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.869 Van alle plaatsen waar Gij uitgestald zijt
over de bezette stad schreit Uw triestigheid
men heeft U aan alle hoeken opgehangen
om in een offerblok senten te vangen
Nog hebt Gij de kommunie met het volk gevonden
het steekt zijn armen in uw warme wonden
Wij steken ons handen in Uw wonden doof
en blind zijn wij in ongeloof
Priesters…
VERLANGEN
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 111 In de stilte van de nacht
hoor ik jou
dromend van weleer
In de stilte van de nacht
zoek ik jou
keer op keer
In de kou van het ochtendgloren
mis ik jou
keer op keer…
[ De maan schijnt verdriet ]
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 95 De maan schijnt verdriet
in mij, toch kijk ik ernaar --
door mijn tranen heen.…
Hij las mijn liederen van smart en rouw
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.269 Hij las mijn liederen van smart en rouw...
Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven
Als ik misdreef door ongebonden leven,
Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw?
Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten
De wrede wroeging der voldreven Daad.
Ik heb geen tranen genoeg om te boeten
Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad.
Geen…
EEN LAATSTE ROOS
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 120 een laatste roos wil ik aan jou nog geven
haar hart bepareld met mijn tranendauw
zij was niet bestemd tot het eeuwig leven
een laatste roos wil ik aan jou nog geven
Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven
haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw
een laatste roos wil ik aan jou nog geven
haar hart bepareld met mijn tranendauw…
[ Verdriet zit in je ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Verdriet zit in je,
eerst een reeks rotjes, en dan --
jankende honden.…
Kerkhof
poëzie
3.0 met 18 stemmen 5.160 Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk
Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf
Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf
Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk;
De stenen bisschop boog zijn kromme staf
Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk
Nu en dan een schemerend blad, dat zonk -
En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…
Troost in het lijden
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 107 Wanneer de tranen rollen
over mijn gezicht
omdat de leugen
spuugt in mijn gezicht
eenzaam in ‘t verdriet sta ik
biddend om ontferming
voor Gods aangezicht…
EEN STEEN
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 152 Een steen
aan de liefde gewijd
wint tegen verweer, tegen de tijd?
Een steen
als een symbool
voor een legende, een verloren droom
na jaren stond ik er weer voor
en zag er gans mijn verleden door.
Een liefde onvoltooid
als kiemend zaad dat niet werd gestrooid
zo stierf de kiem die tot de dood gedoemd.
Maar mijn liefde bloeide verder…
zo...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 80 woorden
zonder reden
braken
jou
ons gevoel
sloegen in
met de kracht
van een orkaan
in de windstilte
die volgde,
verstilde de storm
van gevoelens
zonder woorden
zonder bijna te spreken
en
zonder te begrijpen
waarom
bleef
slechts
schaamte
en spijt
over
deze woorden
zonder reden
gedreven door
angst
en verleden…
Het verdriet van Ariadne (2) In de greep van Fatum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Ariadne, slim moedig
hulpvaardig zo vast
en zo zeker verliefd.
Maar Fatum trekt
het zwaard dwars door
huid hart en liefde heen
Eenzaamheid
dat veelkoppige monster
houdt de prinses in haar greep.
Ariadne, je geliefde liet je achter
vind jij een uitweg in
het helse labyrint?
Het noodlot heeft gesproken
haalt malend de schouders…
Om mijn oud woonhuis peppels staan
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.800 Om mijn oud woonhuis peppels staan
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
een smalle laan
van natte blaren, het vallen komt.
Het regent, regent eender te horen
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
en altijd door en
de treuren uit, de wind verstomt.
Het huis is hol en vol duisternis
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven…
Huilen is gezond
gedicht
3.0 met 261 stemmen 78.808 Leg nu die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.
Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even…
misschien de zee nog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 tegen
dit
uitgehuild
uitgehold
uitgeloogd
verdriet
misschien de zee nog ...
maar dan
kleurloos
zonder golfslag
zonder zon…
DE TWINTIGJARIGE
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.069 (Klacht)
Daar zit hij en denkt aan de dagen der jeugd,
De lachende morgen van 't leven:
Voorbij is die wellust, vervlogen die vreugd,
't Heeft alles de jong'ling begeven:
Daar zit hij, de blik op de golven gevest,
Of staart er, als zocht hij naar beter gewest,
Op 's overzijds donkere dreven.
Ja, hoe hem de wereld een bloemenpad scheen…
GEBORENE IN DE MORGEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.332 Geborene in de morgen,
Gestorvene in de nacht,
Uw dood slechts heeft ons zorgen,
Uw leven heil gebracht.
Ach, slechts een viertal jaren
Waart gij in ons bezit;
Zo wij gelukkig waren,
Lief kind, gij maakte ons dit.
Slechts tweemaal, beste jongen,
Hebt ge in uw kort bestaan
Tot schreien mij gedwongen,
Liet ik om u een traan.
Als d’ eerste…
SOMS DOET MIJN HART PIJN
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 648 soms hou ik van verdriet mijn hart vast
als ik het vreselijke zie wat op de wereld gebeurt
heeft ieder mens geen recht om gelukkig te zijn
maar ik hoor en zie zoveel ellende en pijn
hoe erg dat kleine kinderen moeten lijden
door fouten die volwassen hebben gemaakt
of grootmachten die om een doelwit strijden
en miljoenen mensen met hun leven…
Ooit...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 131 Leven met jou als moeder, is leven met verdriet.
Leven met jou als moeder, is het leven niet.
Wat jij aanricht, is meer dan alleen pijn.
Soms hoop ik nog dat je kan veranderen.
En denk hoe fijn het dan zou zijn.
Maar na 37 jaar begin ik het toch wel te zien.
Je wordt steeds iets minder mama, en steeds iets meer Christien.
Dat gaat zo…
Versmachting
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 102 Gebrandmerkt door leegte
In een eindeloze mist
Vacuüm getrokken
In het diepste diepste zwart
Mijn hart geamputeerd
En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier
Geluidloos.…